Moederziel alleen

Het voelt vreemd dat we op de avond van Witte Donderdag niet zoals gewoon bij elkaar kunnen komen om in herinnering aan de laatste maaltijd van Jezus met zijn vrienden brood en wijn met elkaar te delen. Maar Jezus zegt: Waar twee of drie in mijn naam bij elkaar zijn, ben ik in hun midden aanwezig. We kunnen niet fysiek bij elkaar komen, niet brood en wijn met elkaar delen, maar we kunnen vanavond in herinnering aan de maaltijd van Jezus brood eten en wijn drinken en in gedachten bij elkaar zijn en ons op die manier met elkaar verbonden voelen. Dan is hij onder ons aanwezig.

Wij, de geloofsgemeenschap, door Gods Geest vervulde mensen, zijn het lichaam van Christus, zoals Paulus schrijft in zijn brief aan de Korintiërs. ‘Wanneer één lichaamsdeel pijn lijdt, lijden alle andere mee.’ De donderdag voor Pasen is niet alleen de avond van het laatste avondmaal. Het is ook de avond van Jezus die in eenzaamheid, verlatenheid en angst lijdt en bidt: Vader! Laat wat komen gaat aan mij voorbijgaan! Ik kan het niet. Ik kan het zeker niet alleen. God, laat mij in mijn doodsangst niet alleen!

Dit gebeurt in een tuin met de naam ‘Getsemane’, dat olijfpers betekent. Tot op dit moment was Jezus volgens de evangelieverhalen onverschrokken en met opgeheven hoofd zijn gewelddadige dood tegemoet getreden. Nu voelt hij zich als in een oliemolen uitgeperst. Sommige handschriften vermelden, dat het zweet op zijn hoofd zo rood is als bloed. Valt Jezus in die eenzaamheid ten prooi aan de wanhoop die hem dreigt te overmeesteren?

Dat moment is op deze kruiswegstatie, geschilderd door Ted Felen, vastgelegd. Jezus ligt op de grond tussen de olijftakken. Het triomfale van de takken waarmee Jezus onder gejuich is binnengehaald in Jeruzalem, is in zijn tegendeel verkeerd. Jezus smeekt en bidt om gespaard te blijven, mens geworden doodsangst. Jezus’ blik is wanhopig. De handen graaien in het niets, de voeten voelen nergens meer grond. Hij is in alle opzichten geïsoleerd en alleen, moederziel alleen. Uit de hemel laat zich geen enkele stem horen.

Wij worden uitgenodigd om met Jezus te bidden en te waken.