Kerkasiel in de Bethelkapel in Den Haag
Geschreven door Miriam van Dam
Het zal velen van u niet ontgaan zijn: sinds eind oktober vindt er een voortdurende kerkdienst plaats in de Bethelkapel aan de Thomas Schwenkestraat in Den Haag.
Zoiets roept natuurlijk vragen op: wie is de kerk, dat zij na een rechterlijke uitspraak het beter denkt te weten. Is burgerlijke ongehoorzaamheid toegestaan? Mag je ‘misbruik’ maken van media-aandacht en kan je daardoor hier blijven?
Dat zijn natuurlijk allemaal terechte vragen.
Ja, je mag een dienst houden, zoals die nu gehouden wordt. Het gaat er niet om de overheid te dwarsbomen, maar om de overheid op haar verantwoordelijkheid te wijzen. De familie Tamzaryan heeft tot twee keer toe asiel toegekend gekregen; het is echter de staat, die steeds in hoger beroep gaat in dit geval. De Raad van State heeft nu besloten dat de familie moet worden uitgezet. Inmiddels is genoegzaam bekend, dat het voor kinderen erg schadelijk is om terug te moeten naar een vrijwel onbekend land. De kinderen zijn hier geworteld, studeren hier of gaan naar school, leveren dus een bijdrage aan de maatschappij – wat moeten ze in Armenië? Het gaat om de barmhartigheid, zoals we die uit de bijbel kunnen kennen.
Natuurlijk is de gang van zaken hoogst onwenselijk, maar de verantwoordelijkheid bij de ouders neerleggen, terwijl de procedures vaak niet helder zijn en de overheid ook vaak in hoger beroep gaat, klopt niet. De politiek doet er goed aan te reflecteren op het beleid, het aan te passen en te zorgen, dat het in de toekomst anders gaat, met kortere en heldere procedures.
Dan de diensten zelf: er doen honderden predikanten aan mee, veel van de PKN – logisch, want dat is de grootste kerk, maar ook de ons bekende ds Jannie Nijwening is er, predikanten uit het hele land – ik ben er al één tegengekomen uit Ermelo – emeriti, dienstdoenden. Niet alleen dominees: ook de vicaris van de RK-kerk in Den Haag doet mee, de liberale rabbijn. De diensten zijn wisselend: van traditioneel met votum, groet en stevige preek, tot in gesprek gaan over Bijbelteksten met de aanwezigen. De moeite waard om te bezoeken, als zit ik er met een groot gevoel van schaamt, dat dit kan gebeuren in een rijk land als Nederland. Stoppen is geen optie, vanuit de overheid is weinig beweging, dus het is niet te zeggen, hoe lang dit gaat duren.
Dag en nacht in de kerk – tot het niet meer nodig is.
(geschreven door Madzy van der Kooij)
