Jezus leeft – en wij met hem

“‘Jezus leeft en wij met hem!’ Meer heb ik eigenlijk niet nodig.”, schrijft de bekende kunstkenner Henk van Os in een briefwisseling (uitgegeven als het boekje ‘Vader en zoon krijgen de geest’) met zijn zoon Pieter, waarin zij bespreken waarom de een, de vader, een ‘drang tot godsdienst’ heeft en de ander, zoon Pieter, niet. Er wordt heel wat heen en weer geschreven over het ‘waarom?’ of ‘waarom niet?’ van geloof. De uiteindelijke conclusie luidt: het valt eigenlijk niet uit te leggen. Hetzelfde geldt wat mij betreft voor het mysterie van de opstanding. We zullen altijd een grens bereiken waar het om dingen gaat die ons menselijk verstand te boven gaan en die oneindig groter zijn dan wij kunnen bevatten. “Geloven is een weten met je hart.”, zei een tijd geleden iemand uit onze gemeente heel treffend.

Tomás Halík, een Tsjechische katholieke priester en hoogleraar filosofie, vertrekt in zijn recente boek ‘Raak de wonden aan. Over niet zien en toch geloven’ vanuit het bijbelverhaal over Thomas, een van de twaalf leerlingen van Jezus. Thomas gelooft het niet wanneer de andere leerlingen vertellen dat ze de ‘opgestane Heer’ hebben gezien. Later verschijnt Jezus weer aan de leerlingen en nodigt hij Thomas uit om de wonden aan te raken. De opgestane Christus heeft nog steeds zijn wonden. Door de wonden van Jezus kunnen we volgens Halík een God zien die betrokken is bij de mens. God staat aan de kant van degenen die lijden, Hij is één van hen. Halík schrijft: “Als het geloof leeft, zal het steeds weer gewond raken, blootstaan aan crises en soms zelfs worden ‘gedood’. Er zijn momenten waarop ons geloof sterft – om weer te worden opgewekt.”

Jezus roept vanaf het kruis met de beginwoorden van psalm 22: “Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?” Deze schreeuw van Jezus is zowel een vraag als een gebed. De mens stelt een vraag, maar geen mens kan de vraag beantwoorden. Dat kan alleen God. Zijn antwoord is de opstanding. De opstanding is geen happy end aan het eind van een verhaal en ook geen herstel van de situatie zoals die was. De opstanding is een resurrectio continua, een proces dat steeds voortduurt. Het antwoord van God op de vraag van Jezus: ‘Waarom, met welk doel, hebt U mij verlaten?’, is: er is iets wat machtiger is dan de dood. En dat is de boodschap van Jezus die zijn volgelingen ook na zijn dood blijven verkondigen, de boodschap van liefde.

Graag sluit ik me met Pasen weer aan bij de Paasjubel van Ad den Besten (lied 630), een oproep aan ieder van ons om op te staan: Sta op! Het leven brak door aarde en steen. Uit alle wonderen om u heen spreekt dat God heeft gesproken. Hij heeft gezegd: Gij mens, kom uit! Kom uit het graf dat u omsluit! Kom uit en word geboren!