Dopen in verwondering
Geschreven door gastauteur
Bram Rutgers van der Loeff hield bij de doop van zijn kleinzoon Noël Abraham Hendrikus de Sain op zondag 7 mei 2017 een korte overdenking.
Als het consultatiebureau ziet dat het goed is met de kleine, en als wat later ook de crèche rapporteert dat diezelfde kleine zich voorspoedig ontwikkelt, wat wil je dan nog meer als ouders, grootouders en andere meelevenden? Wonderlijk eigenlijk, als je dan nog meer wilt. Verbazingwekkend.
Maar dat hoort onvermijdelijk bij dopen : verbazing en verwondering , over het feit dat er mensen zijn die nog méér willen dan een goed bericht van consultatiebureau en crèche. Die voor hun kind én voor zichzelf nog meer willen. Willen bevestigen dat hun kind meer is dan mensenwerk. En die dat ‘méér’, dat ‘andere’, ook willen laten weten, willen delen, willen belijden. Via de doop van hun kind.
Verwondering hoort vanaf het allereerste begin van het Christendom bij dopen. Jezus liet zich dopen door Johannes de Doper. Ook al had Johannes al gezegd: ik doop alleen maar met water, degeen die na mij komt, Jezus , zal dopen met de Geest. Toch was dopen met water voor Jezus belangrijk, belangrijk genoeg, en liet hij zich dopen. Aan het begin van zijn publieke optreden, aan het begin van het Christendom. Onmiddellijk daalde er een duif uit de hemel neer. Niet alleen Jezus, maar ook het ritueel werd daarmee gezegend. Genoeg gezegend, om het dopen later niet alleen bij volwassenen te doen, maar ook bij kinderen.
Juist bij kinderen, bij woordenloze kinderen past dat dopen met water, als symbool voor wat er verder gaat dan woorden. Als symbool van ons geloof in wat voorbij de woorden gaat, ons verlangen naar en vertrouwen op wat er voorbij de woorden gaat. Eigenlijk hebben we dagelijks zo’n herinnering nodig, verdient elke dag het om gedoopt te worden in verwondering.
En dan is het goed om daaraan herinnerd te worden wanneer we zo dadelijk getuige mogen zijn van de doop van Noël. Als teken van wat wij hem toewensen: leven met verwondering over de zaken waar geen woorden voor zijn. Ook voor wanneer hij vele woorden geleerd heeft en veel kennis verworven. Ook als teken van dankbaarheid naar de ouders die hier hun kind ten doop houden. En als herinnering en uitdaging voor ons zelf om élke dag te dopen, in eerbied, verlangen en verwondering.
