Advent, even wat anders dan een elevator pitch

Managementtaal. Daar krijg ik soms de kriebels van. Laatst vroeg mijn leidinggevende me om voor ons jaarplan vijf ‘bulletpoints’ op te schrijven. Ik keek hem fronsend aan, had nog nooit van dat woord gehoord. Hij bleek ‘speerpunten’  te bedoelen,  dat wil zeggen doelen die we komend jaar willen bereiken.

Bulletpoints, tsja.  Het klinkt wel veel hipper, eigentijdser en sneller dan ‘speerpunten’, dat moet ik toegeven. Een speerpunt heeft toch iets middeleeuws en achterhaalds, in vergelijking met zo’n snelle en efficiënte ‘bullet’.  Zou daarom zoveel van die managementtaal in het Engels zijn?  Engels klinkt een stuk vlotter en universeler tenslotte.  Een ‘chief executive officer’ klinkt  heel wat beter dan een ‘algemeen directeur’ . Belangrijker ook. Ik zou het wel weten als ik het voor het kiezen had…

En neem nu het woord ‘pitchen’. Dan kwam ik afgelopen jaar ook opeens verschillende keren tegen. Een pitch is een verkooppraatje van 30 seconden tot 2 minuten. Kort en krachtig dus. Zelfs in de ouderenzorg waarin ik werkzaam ben, toch het toonbeeld van kalme bedaagdheid, moet er tegenwoordig gepitcht worden. Bedenk een ‘elevator pitch’, was onlangs de opdracht aan onze vakgroep. Een soort ‘mission statement’ (jaja, alweer zo’n fraaie uit het managementjargon) in 30 seconden.

Op een congres over de ziekte van Parkinson dat ik vorige week bezocht, mocht een onderzoeker haar onderzoek in 1 minuut pitchen. Oh ironie. Gelukkig had de onderzoeker zelf geen Parkinson, want dan zou zij aan die ene minuut nog niet genoeg gehad hebben om haar verhaal überhaupt te beginnen. Maar u begrijpt dat die minuut zelfs voor een gezonde persoon niet toereikend was om ook maar een glimp van een flard van dat onderzoek te onthullen.

We moeten steeds sneller. Steeds meer in minder tijd. Onszelf verkopen binnen een minuut. En we kiezen daarbij een taalgebruik waarin deze tendens als iets moois wordt voorgesteld. Wie zichzelf kan pitchen in een minuut mag zichzelf op voorhand geslaagd noemen. Succesvol. Iemand die het gemaakt heeft.

Ik krijg er de kriebels van. En het maakt me moe. Is het daarom dat ik op zondag graag naar de kerk ga? Om er verhalen te horen in die oude en soms moeilijk te doorgronden taal van lang geleden? Verhalen die langer mogen duren dan twee minuten, verhalen die herhaald worden, eindeloos weer, en waar soms op gekauwd moet worden om ze verteerbaar te krijgen?  Taal die raakt aan verlangen, het verlangen naar een wereld  waarin gerechtigheid belangrijker is dan succes.  Het verlangen om gekend te zijn, zonder mezelf eerst te hoeven pitchen.

Advent betekent ‘God komt naar ons toe’. En we hoeven er niets voor te doen, behalve  ons open te stellen. Dat mogen we geloven, op weg naar de komende kerst.  Op zondag zult u mij dus weer in de kerk zien. En ik kan het iedereen aanraden!

Rachel Adriaanse