De Kwetsbare Mens

’Een warme jas’;  kwaliteit van de laatste levensfase

met Ineke Ludikhuize

Ineke Ludikhuize, theoloog en oud-voorzit-ter van de VVP (Vereniging van Vrijzinnig Protestanten). Zij was fulltime mantelzorger voor haar echtgenoot, Willem Aantjes.

Ik heb niet elke dag zin in mantelzorgen. Dat vind ik niet erg, zolang de zorg mij voldoende zin oplevert. Zingeving is zoiets als ademhalen. Je bent je er meestal niet zo van bewust, totdat je het benauwd krijgt. Dan weet je weer hoe belangrijk het voor je is. Mantelzorgers komen vroeg of laat in situaties dat ze het benauwd krijgen en zich dan gaan afvragen hoe ze hun leven zo kunnen inrichten dat ze het (weer) zinvol vinden. Dat is een zoektocht die voor ieder een andere uitkomst kent.

Ik weet niet meer wanneer het mantelzorgen begon, maar ik weet wel dat ik het steeds moeilijker vond om de almaar groeiende mantelzorg met mijn werk te combineren.

In 2013 ben ik gestopt met mijn betaalde werk. Vanaf dat moment zorgde ik fulltime voor mijn echtgenoot, Willem Aantjes. Toen ik besloten had om te stoppen met werken, werd ik van alle kanten bevraagd over deze voor mij toch wel vreemde keus. ‘Is dit het nieuwe feminisme?’ werd mij gevraagd. Sommigen zeggen: je moet je baan niet opgeven, want het is belangrijk je eigen leven te houden naast het mantelzorgen. Dat laatste is helemaal waar. Een eigen leven is belangrijk. Maar dat eigen leven kan je ook op een andere manier bereiken dan via het voortzetten van het leven dat je gewend bent.