Het aanpakken van de klimaatcrisis is onze morele en spirituele plicht

Al Gore’s An Inconvenient Truth 2

Al Gore is the man who used to be the next president of the United States, zoals hij stelde in zijn eerste film An inconvenient truth (2006). Hij kreeg er een Oscar voor en de Nobelprijs voor de Vrede. Het presidentschap ontging hem echter, George Bush won.

Het was voor Gore de aanleiding om de actieve politiek te verlaten om zich daarna te storten op de klimaatcrisis. En hoe hij dat doet, laat hij zien in het vervolg op zijn eerste film: An inconvenient truth 2. Meer dan in deel 1, komen ook  klimaatcrisisontkenners langs, met natuurlijk de ontkenner in-chief, Donald Trump. We zien Gore in een glimmende lift stappen in Trump Tower op bezoek bij de dan nieuwgekozen Trump. Veel zal zijn bezoek niet uitgehaald hebben. We zien later beelden van Trump die fulmineert tegen duurzame energie (‘Is waardeloos, gaat niet lukken, zonnepanelen gaan maar 5 jaar mee!’) en het Klimaatakkoord van Parijs (‘Wat doet Obama daar in Parijs? Hij moet naar huis komen en IS gaan bestrijden!’).

Alle ontkenningen passeren echter zonder commentaar. Gore is immers geen politicus meer, zijn arena is een andere geworden. Hij is een man met een missie. Maar wel eentje die nog steeds aangesproken wordt met Mr Vice President en beschikt over een fenomenaal netwerk (‘Ik bel Elon [Musk – Tesla, SpaceX] nog wel even’) en die ook nog steeds op voet van gelijkheid omgaat met de powers that be. En daarmee geeft deze film ook een interessante kijk op wat er achter de schermen gebeurde van de Parijse Klimaatconferentie. En natuurlijk van Gore’s bijdrage daarbij.

Gore’s missie heeft religieuze trekken. Van huis uit is hij doopsgezind, maar paus Franciscus kan op zijn bewondering rekenenen. Gore ziet de klimaatcrisis als een morele en spirituele plicht. Wij noemen dat rentmeesterschap: het idee dat alles op aarde, stoffelijk en onstoffelijk, eigendom van God is en dat de mens het slechts in bruikleen heeft. Deze religieuze motivatie om de klimaatcrisis te bestrijden is overigens niet vanzelfsprekend: veel Amerikaanse klimaatontkenners (waaronder leden van het Congres) doen ook beroep op religieuze motieven. Zij stellen dat de opwarming van de aarde Gods wil is en ontkennen dat menselijk handelen hierop invloed heeft.

Hoe dit ook zij, voor mij was de film inspirerend en ook onontkoombaar.  En daarom staat hier ook een van de eerste foto’s van de aarde die is gemaakt vanuit de ruimte, Gore begint zijn presentaties er altijd mee. Het is een ontroerend beeld: zo hangend in het zwarte niets, zo kwetsbaar, ons enige huis. Onze verantwoordelijkheid. 

Antoinette Dop