Van feest naar feest in de kerk

In een steeds seculierder wordend land als Nederland hebben veel mensen het idee, dat het in de
kerk maar een saaie bedoening is. Dat is heel jammer, want er valt veel moois te beleven in de kerk
en er valt gelukkig ook heel veel te lachen! Ik geef een paar voorbeelden van de feesten, die we hebben meegemaakt tussen in september en dan heb ik het niet over kerkelijke hoogfeesten, zoals Kerstmis en Pasen, die in het seculiere deel van de bevolking ook wel bekend zijn (al weet niet meer iedereen precies waar ze over gaan: niet over kerstbomen en paaseieren in ieder geval!)

Op 11 september woonden we de intrede van een predikant in Den Haag bij. Zo’n dienst, waarbij
iemand als dominee wordt bevestigd in een gemeente, is altijd heel feestelijk. Deze dienst was extra
bijzonder door de bijdrage van een prachtig koor en de viering van het avondmaal – het delen van
brood en wijn. Als muzikale uitsmijter konden we genieten van Bachs Jesu meine Freude, gespeeld
op maar liefst twee orgels. Ik zal niet zeggen, dat ik nooit iets mooiers gehoord heb, maar het was
wél een topper! (Voor ingewijden: “Senkrecht von oben” om met Karl Barth te spreken).

Vijf dagen later het volgende feest: drie mensen, nogal variërend in leeftijd, legden hun
proponentsexamen af: dat is het kerkelijk examen om toegelaten te worden tot het ambt van
predikant. De kandidaten houden een korte presentatie, worden dan bevraagd/doorgezaagd over
hun scriptie en na een besloten vergadering wordt de uitslag bekend gemaakt. Dat wordt dan weer
gevolgd door een liturgische bevestiging tot proponent: een feestelijke gebeurtenis
Op 18 september vierden we in de eigen kerk de maaltijd van brood en wijn: twee weken achter
elkaar avondmaal is voor ons een cadeau!
De daaropvolgende zondag, 25 september het volgende feest: een van de predikanten in Rotterdam
trouwde tijdens een zondagse dienst. Dat is op zich bijzonder, omdat huwelijken meestal op
doordeweekse dagen worden gevierd, ook in de kerk. De bruidegom deed er dit keer het zwijgen toe,
zijn vrouw heeft prachtige woorden gesproken – daarvoor hoef je geen dominee te zijn. En voor wie
denkt, dat de kerk niet met zijn tijd meegaat: zij hebben elkaar via de sociale media leren kennen.
Eind september nog een promotie gevolgd over een kerksociologisch onderwerp.
Hoezo is het kerkelijk leven saai?

Maar goed, ik preek hier natuurlijk voor eigen parochie, maar misschien vindt u het toch leuk om te
lezen. In oktober staat er nog mee leuks op het kerkelijk programma: daarover een volgende keer.

Madzy van der Kooij