Mijn kijk op God met Stephan Sanders

Stephan Sanders behoort tot de intellectuele groepering in Nederland, waar het not done is om religieus te zijn. Maar toch begint Stephan Sanders het geloof te ontdekken. Een late coming out, zo noemt Sanders de schoorvoetende erkenning van zijn religieuze geaardheid.

‘Misschien moet ik maar gelovig worden’, schreef hij in Vrij Nederland. Hij is niet de enige intellectueel die zich tot God wendt, al is van een beweging, of zelfs een beweginkje, volgens Sanders geen sprake.

Wel signaleert hij dat het christendom niet meer automatisch samenvalt met trauma’s over de kerk, zoals lang het geval was. Zelf zit hij in het ‘beginnersklasje’, zoals hij het formuleert in een briefwisseling in de Groene Amsterdammer.

‘Ik zeg nu God en hoef dat woord niet door te spoelen met twee of drie flessen wijn. Het is een begin. Ik weet het ook niet precies hoe dit gekomen is.

Ik heb geen plotselinge openbaring gehad of zoiets, maar ik werd zo wanhopig van de parmantigheid waarmee de niet-gelovers en de niets-weters hun stellingen verdedigen, dat ik alleen daarom al een beetje sympathie begon te krijgen voor de reli-gieuzen.’